Wielka Pyszność

Przyznaję, że jeszcze dwa lata temu nie miałam bladego pojęcia o istnieniu tej pysznej kanapki.

Odkurzyłam sobie ostatni wpis na tych łamach – 29 września 2014! Przeleciałam pobieżnie treść – coś tam bąkam o jak najszybszym powrocie do regularnego zamieszczania przepisów na Wielkiej Pyszności.

Sucho jest od jakiegoś czasu i grzyba nie uświadczysz na bazarze. Jeśli uświadczysz, to cena i tak zwala Cię z nóg i karze zmodyfikować plany obiadowe. Kurki pojawiły się już pod koniec lipca, kilka razy widziałam je jeszcze na początku sierpnia.

Ledwo zdążyłam z tymi szparagami. Raz udało mi się kupić podczas rytualnych cotygodniowych zakupów, a pewnie teraz, kiedy to piszę, ślad już po nich zaginął.

Jako że dość często zmieniam miejsca pracy (w porównaniu ze statystycznym zatrudnionym Polakiem), przestało to już dziwić moich przyjaciół. Gdy raz na kilka miesięcy (lub rzadziej) ucinam sobie telefoniczną pogawędkę z naprawdę starymi znajomymi, prawie zawsze mam dla nich newsa.

Czytamy to „odżi ruri”. Takiej nomenklatury używałyśmy z siostrami sisters, gdyśmy na włoskiej ziemi pospołu brzoskwinie zrywały. Jeździłyśmy tam co lato przez kilka lat z rzędu, najpierw robiąc przerywki owoców, potem zbierając brzoskwinie i nektarynki, by z początkiem września przerzucić się na gruszki.

Poszłam niedawno na rozmowę o pracę. „Niech Pani przyjdzie jutro z samego rana i zrobi dla nas tartę i jeszcze jakieś danie”.

Naczelna zasada podawania sufleta w restauracji brzmi: „To kelner czeka na sufleta, a nie suflet na kelnera”.